شاید تا به حال، با فردی روحانی برخورد کرده‌اید و عباراتی را از او شنیده‌اید و معنای آنها را به وضوح درک نکرده‌اید! طلاب و روحانیون نیز ازبدو ورود به حوزه علمیه، با مجموعه‏‌ای از اصطلاحات و الفاظ روبرو می‏‌شوند که در ابتدا، برای آنها نامأنوس به نظر می‏‌آید، اما مدتی بعد، طلاب تازه‏‌وارد نیز همین اصطلاحات را استفاده می‌کنند که ادبیاتی اختصاصی برای آنها به وجود می‌آورد. بدون شک، شناخت این اصطلاحات و الفاظ برای بسیاری جذاب است.
کتاب«فرهنگ اصطلاحات طلاب» مجموعه‏‌ای از این اصطلاحات است که همزمان با بیان و توضیح بسیاری از اصطلاحات متداول میان روحانیون، آگاه‏‌سازی مناسبی نسبت به فرهنگ حاکم بر حوزه‏‌ها دارد. از همین رو در این اثر برای بعضی اصطلاحات، توضیح بیشتری وجود دارد زیرا نویسنده معتقد است که توضیح بیشتر آن‌ها می‏‌تواند نمای روشن‏‌تری از فرهنگ و رسوم طلاب ارائه کند. اگرچه در این مجموعه نویسنده تلاش نموده است تا بیشتر اصطلاحات متداول در حوزه‏‌ها را گردآوری نماید ولی در مقدمه بر این نکته تأکید دارد که فقط قسمتی از این اصطلاحات را گردآوری نموده است و کامل نمودن آنها فرصت و همکاری بیشتری را می‌طلبد. افزون بر این، وی به این نکته نیز اشاره‌ای دارد که برای آن که بی‏‌دلیل بر حجم اثر افزوده نشود از بیان و توضیح بسیاری از تعبیرات و ضرب‏‌المثل‏‌های عربی، و یا اصطلاحات علمی که کابرد عمومی ندارند، صرف نظر نموده است.
هرچه هست این کتاب، اثری نو و بدیع است که برای قشرها و مخاطبین مختلف، جذابیت خاص خود را دارد. زیرا از طرفی، حتی بسیاری از طلاب آگاهی درست و کاملی نسبت به بعضی از اصطلاحاتی که به کار می‌برند، ندارند و از این جهت برای آنها جالب است که بدانند تعریف صحیح این اصطلاحات چیست. نمونه آن‌که بسیاری از طلاب برداشتی نادرست از اصطلاح تقریرنویسی داشته و آن را نوعی املا نویسی می‌پندارند. از دیگر سوی، خیلی از مردم علاقه دارند اطلاعات خویش را نسبت به طلاب، از لباس و خصوصیات ظاهری آنها گرفته تا عناوین اجتماعی آنها، کامل کنند. خیلی‌ها می‌خواهند بدانند چرا بعضی روحانیون لباس خوش‌‏فرم‎تری به نام لباده می‌پوشند؟ چرا زیر بغل لباس(= قبایِ) بعضی از روحانیون پاره است و چاک دارد؟ عناوین اجتماعی روحانیون، همچون حجت السلام، آیت‌الله، آیت‌الله‌العظمی و …، با چه ملاکی به آن‌ها داده می‌شود؟ آیا این عناوین را حوزه به طلاب می‌دهد یا مردم؟ درآمد طلاب از کجا تأمین می‌شود؟ شهریه، بر چه اساسی به طلاب داده می‌شود؟ همه این‌ها ابهامات و سؤالاتی هستند که پاسخ به آنها می‌تواند تصور مردم را نسبت به طلاب کامل کند و از همین رو کسب آگاهی در این باره برای بعضی مهم است. افزون بر این، بعضی از اصطلاحات طلاب گاهی در میان مردم نیز گسترش پیدا نموده و بعضی بدون توجه به اصل معنای کلمه، در محاوره‌های عادی خویش از آنها سود می‌برند؛ مثلاً در سال‌های اخیر عنوان «مباحثه‌ی طلبگی» به اصطلاحی رایج در فرهنگ اصطلاحات سیاسی-فرهنگی تبدیل شده آن‌گونه که رجال فرهنگ و سیاست در برخی از مناظره‌های علمی یا سیاسی، دعواها و برخوردهای تند یکدیگر را با عنوان «مباحثه‌ی طلبگی» توجیه می‌کنند.