منظومه حماسی-تاریخی شهنشاه‌نامه، سروده احمد تبریزی، یکی از نخستین آثار در دوره شکل‌گیری تاریخ‌های منظوم است که کار نظم آن در سال ۷۳۸ هجری به پایان رسیده است.
در این منظومه احوال چنگیزخان، اجداد و جانشینان او تا دو سال بعد از مرگ سلطان ابوسعید روایت شده است.
یکی از ویژگی‌های ادبی برجسته شهنشاه‌نامه، کوشش آگاهانه شاعر برای سره‌نویسی که این منظومه را به اثری منحصربه فرد در زبان فارسی تبدیل ساخته است.