آقا میرزا عبدالله‌ خان تاجر (متولد ۱۳۰۰ ق.- در گذشتة ۱۳۲۴ خ.) فرزند كربلائی علی‌اكبر ابن عطاءالله ، معروف به عطائی آشتیانی، از جمله تاجران موفق و محترم و بنیانگذار بازار آشتیان با هزینة شخصی خود بود. وی مردی باسواد، خوش‌خط، سیاق‌دان و دارای مبادی آداب و بهره‌مند از فراستی مثال‌زدنی در امور بازرگانی، و از ملاّكان به ‌شمار می‌آمد. جد اعلای وی عطاءالله، از مردان ثروتمند عصر خود، در دارالسلطنة تبریز ساكن بود. به نظر می‌رسد ثروت اولیة میرزاعبدالله‌خان از جانب جدش به وی رسیده باشد.

برادران میرزا عبدالله‌ خان عبارت‌اند از: ارباب‌علی، از مالكان آشتیان و خلجستان قم؛ نیز مشهدی حبیب‌الله.

میرزا غلامعلی تاجر آشتیانی، شوهر خواهر میرزا عبدالله، مدتی در تجارت‌خانة وی به ‌عنوان دفتردار و مشاور مشغول بوده است. او دستی در تجارت داشت و برات‌ها و نامه‌های زیادی به مُهر و امضای او وجود دارد. وی نیای خاندان نجفی آشتیانی است كه فرزندانش همه از بازاریان آشتیان بوده‌اند.

از شواهد تاریخی عصر قاجار در باب تجّار، چنین به دست می‌آید كه این طبقه علاوه بر امور بازرگانی و اقتصادی، به خرید املاك مزروعی نیز تمایل داشته و اكثر آنان از زمین‌داران به شمار می‌آمدند. میرزاعبدالله هم از این قاعده مستثنا نبود. وی به سال ۱۳۲۷ ق. املاكی را كه از میرزایوسف مستوفی‌الممالك آشتیانی به تنها فرزند ذكورش میرزاحسن‌خان مستوفی رسیده بود، خریداری كرد. بر اساس برخی اسناد موجود، وی املاك مستوفی واقع در سیاوشان، آشتیان، و كندرود خلجستان را خرید و در كنار امور تجاری، به زمین‌داری و كشاورزی پرداخت.

در بسیاری از نامه‌های ماقبل سال ۱۳۰۴ خ.، از میرزاعبدالله با این القاب یاد شده: آقا میرزاعبدالله‌خان تاجر آشتیانی، آقا میرزاعبدالله‌خان اكبرزادة تاجر آشتیانی. وی بعد از سال ۱۳۰۴ خ. و صدور شناسنامه، به اعتبار جدش شهرت عطائی را برگزید و بدان اشتهار یافت.

آلبوم در سه جلد، مشتمل بر نزدیک به یکهزار سند، در قطع رحلی، از سوی مجمع ذخائر اسلامی و به کوشش سید صادق حسینی اشکوری منتشر شده است.
عکسبرداری از این اسناد، و سپس آماده سازیِ آن در قالب دیجیتال، از سری پروژه های اسنادیِ مجمع ذخائر اسلامی است که سالها به همت جناب اشکوری، در حال انجام است. کثرت اسناد به حدی است که امکان بازخوانی همگی آنها وجود ندارد. از این رو، مجموعۀ (آلبوم اسناد) با رویکرد انتشار اصل اسناد (آنگونه که هستند بدون تحلیل و توضیح) به عنوان بخشی از منشورات مجمع ذخائر اسلامی، و با هدف حفظ و اطلاع‌رسانی به محققان حوزۀ علوم اسلامی، اسناد و ایرانشناسی منتشر می‌شود.