خانواده‌ی زبان‌های ایرانی یکی از کهن‌ترین و بزرگ‌ترین شاخه‌های زبانی در خانواده‌ی بزرگ زبان‌های هند و اروپایی است. زبان اوستایی از کهن‌ترین زبان‌های ایرانی است که تاریخ آن به حدود اواسط هزاره‌ی دوم پیش از میلاد بازمی‌گردد و زبان فارسی رایج‌ترین زبان ایرانی در عصر حاضر است. اکنون زبان‌ها و گویش‌های ایرانی را، نه تنها در جای‏‌جای ایران‏ و افغانستان و تاجیکستان، بلکه در پهنه‌ی وسیعی از ترکستان چین در شرق (سَریکُلی) تا اقصا نقاط آسیای صغیر در غرب (کردی)، و از ماورای قفقاز در شمال (آسی) تا حاشیه‌ی جنوبی خلیج فارس (کُمزاری) می‏توان شنید. این کتاب روایتگر تاریخ زبان‌های ایرانی است و آثار بر جای مانده‌ی این زبان‌ها را، که ارزشمندترین میراث نیاکانمان است، معرفی می‌کند.

کتاب حاضر برای دانشجویان رشته زبان‌شناسی در مقطع کارشناسی‌ارشد به عنوان منبع اصلی برای درس «تاریخ و سیر تحول زبان‌های ایرانی» و منبع جنبی برای درس «زبان‌شناسی تاریخی ـ تطبیقی»، هرکدام به ارزش ۲ واحد، تدوین شده است. همچنین از این کتاب می‌توان برای درس «زبان‌ها و گویش‌های ایرانی» در مقطع دکتری رشته زبان‌شناسی و درس «فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران» در مقطع دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی نیز استفاده کرد. امید است علاوه بر جامعه دانشگاهى، سایر علاقه‌‌مندان نیز از آن بهره‏‌مند شوند.