شهرنامه‌ها از مهم‌ترین مرجع‌های مطالعات تاریخی، جغرافیایی، مردم‌شناسی و جامعه‌شناسی به شمار می‌روند در زمان ناصرالدین شاه محمد حسن خان اعتماد السلطنه به خاطرعلاقه‌ای که به جغرافیا داشت، تالیف چنین کتاب‌هایی را تشویش کرد و کتاب‌هایی را خود او دیگران درباره‌ی تاریخ و جغرافیای خراسان، اصفهان، کرمان، فارس، قزوین، کاشان و نقاط دیگر تالیف کردند.

اما در میان شهرنامه‌های متعدد جغرافیای دارالسلطنه‌ی اصفهان یگانه و بی‌همتاست و حتی در میان تالیف امروزی هم همترازی ندارد. انشای کتاب دارای سبک اداری و خالی از هرگونه پیرایه‌ی ادبی است.

او شهری را به ما معرفی می‌کند که دو قرن پیش از آن شکوه افسانه‌ای‌اش را شاردن در سفرنامه‌اش توصیف کرده بود. شهری که بیش از نیم میلیون جمعیت داشت و اینک به کمتر از یک دهم تقیلیل یافته بود، شهری که بیشتر محلاتش خالی‌ از سکنه و خانه‌هایش ویران شده بود، شهری که صنعتش در زیر پای واردات خارجی پامال شده بود و هنرمندان و صنعتگرانش به تهران کوچیده بودند؛ شهری پر از دعانویس و رمال و لوطی شعبده‌باز گزارشی که مولف از مشاغل مختلف، از صاحبان مشاغل از خانواده‌های معروف شهر از محلات شهر و از گیاهان و جانوران و مصنوعاتش می‌دهد در هیچ ماخذ دیگری دیده نشده است.