یکی از مهم ترین آثار تقی زاده که تا به امروز اعتبار بین المللی خود را حفظ کرده و استفاده از آن برای همه پژوهندگان آن موضوع ضروری و ناگزیر خواهد بود، گاه شماری در ایران قدیم است.

در این کتاب به مباحثی چون سال سیار و سال ثابت، تکامل و تحولات تدریجی گاه شماری ایرانی، تاثیر تمدن های مجاور در گاه شماری ایرانی، گاه شماری اوستایی و پارسی قدیم، و گاه شماری ایرانی در دوره اسلامی پرداخته شده است.

تقی زاده این کتاب را در سال ۱۳۱۶ نشر داد. چاپ حاضر افست نسخه شخصی تقی زاده از همان چاپ است که اصلاحات و اضافات او را نیز در حاشیه صفحات دربردارد.