فردوسی و شاهنامه او مجموعه‌ای است از دوازده مقاله دنباله دار که تقی زاده آنها را میان سال‌های ۱۲۹۸ تا ۱۳۰۰ در مجله کاوه منتشر نمود. این مقالات بار دیگر در سال ۱۳۴۹ به کوشش حبیب یغمایی و با مقدمه کوتاهی از تقی‌زاده در کتابی با همین عنوان به چاپ رسید.

تقی‌زاده با بررسی و تحلیل همه منابعی که در آن زمان قابل شناسایی بوده است، برای نخستین بار سابقه شاهنامه‌سرایی در ایران را به دقت روشن ساخته و شرح انتقادی زندگی فردوسی را به رشته تحریر درآورده است. بدون شک کتاب فردوسی و شاهنامه او، پس از حدود یک قرن که از تالیفش می‌گذرد، همچنان یکی از بنیادی‌ترین آثار درباره حماسه ملی ایران و فردوسی است و همه تحقیقات خوب بعدی به نوعی وام‌دار آن‌اند.

در این چاپ سایر نوشته‌های تقی‌زاده درباره فردوسی و شاهنامه، به همراه تصحیحات و تعلیقات وی بر حاشیه این مقالاتش، به پیوست آورده شده و خوانندگان با در دست داشتن کتاب همه نوشته‌های تقی‌زاده را در این موضوع پیش روی خواهند داشت.