تنها مسافر قرون وسطایی است که از سرزمین‌های هر حاکم مسلمان زمان خود بازدید کرده است، «ابن بطوطه» در خانواده‌ای از قضات بسیار متدین به دنیا آمده است. وی در سال ۱۳۲۶ با ترک شهر بومی خود، تانگیه، طی ۲۷ سال به مصر، شام، فلسطین، حجاز، عراق، ایران، یمن، بحرین، ترکستان، بین‌النهرین و بخشی از هند و چین، جاوه، شرق اروپا و شرق آفریقا سفر کرد. «ابن بطوطه» را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین سیاحان تاریخ بشری محسوب کرد.

این جهانگرد معروف مراکشی چهار یا پنج بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها استفاده می‌کرد.

در «سفرنامه ابن بطوطه» که در بازگشت وی نوشته شده است، نه تنها شامل روایاتی است که او را به سرزمین‌های عجیب و غریب منتقل می‌کند، بلکه به تفصیل فعالیت‌های دریایی مسلمانان را در خاورمیانه و خاور دور، فعالیت‌های فرهنگ‌های متنوع، عناصر جذاب معماری و کشاورزی را توصیف می‌کند.