کتاب «میراث دریانوردان ایرانی در بنادر چین، بنادر گوانجو،چوانجو، خانجو» دارای بیست سرفصل از جمله تجارت دریایی راه دور در خلیج فارس در دوره ایران باستان، مناسبات دریایی ایران و چین در دوره اسلامی، بندر «چوانجو» با نام ایرانی «زیتون» میراث دریانوردان ایرانی دربندر زیتون، مسجد فونیکس، میراث دریانوردان ایرانی در چین و… است.

نویسنده کتاب در مقدمه با عنوان طرح مساله می نویسد: «ایران و چین در دوران پیش از اسلام بیش از هزار سال در طول حکومت هخامنشیان، اشکانیان، ساسانیان مرزهای مشترک داشتند و مناسبات این دو کشور را در این دوره باید در چارچوب روابط تجاری و فرهنگی مورد ارزیابی قرار داد. در واقع بخش مهمی از آن چه در قرن نوزدهم میلادی با نام جاده ابریشم شهرت مسیرهای باستانی ارتباطی زمینی بین ایران و چین است که کشور ما را از شرق و شمال شرقی به شهرها و آبادی های چین متصل می کرده است.

شاخه شمالی این جاده از ناحیه خوارزم وقراقروم، شاخه میانی از طریق مرو، بخارا و سمرقند و شاخه جنوبی آن از بلخ، طالقان و بدخشان می گذشت به شهر کاشغر می رسید. کاشغر در این مسیر نقش مهمی را ایفا می کرد تا آن جا که در برخی از متون تاریخی دوره اسلامی با عنوان نخستین شهر مرزی چین و مرز دارالاسلام از آن یاد شده است.»

در این تحقیق بخش عمده ای از کتیبه ها و آثار اسلامی دریانوردان خلیج فارس در شهرهای بندری گوانجودر جنوب، یانجو و خانجو و چوانجو در شرق چین قرائت، بازخوانی و تصاویر آن ها منتشر شده است.»