معمولا اسطوره پژوهان، نخستین جمله‌ای که پیش از تعریف اسطوره بر زبان می‌رانند، این نکته است که بیان سخنی جامع و مانع در تعریف اسطوره امکانپذیر نیست (آموزگار، ۱۳۸۷:۳؛ سرکارانی، ۱۸۷۱: ۸۵؛ اسماعیل پور، ۱۳۸۷:۱۳). این سخن از آن جا برخاسته است که همگان (کسانیکه به مطالعه و پژوهش در اسطوره می‌پردازند) نگاه همسانی به اساطیر ندارند و این روی کردهای بعضا متفاوت، موجب پدیداری تعاریف دیگرگون و به وجود آمدن مکتب‌های متعدد شده است.