نمونهی بارز پيوند هنر و فلسفه را در فرشهای دستباف روستایی و ايلاتی و يا شهری ايران میتوان جستوجو كرد. هنرمند فرشباف ايرانی علاوه برخلق زيبایی، طبيعت و اطراف خود را در طرحها و رنگهای فرش بيان میكند و در حقيقت فرش او بيانگر نوع زندگی و دريافت او از جهان (ديد فلسفي او) است.در دوران اسلامی بسیاری از فعالیتهای سیاسی، هنری و فرهنگی و حتی اقتصادی ایرانیان تحت نفوذ دین جدید قرار گرفت اما تمامی هنرهای گذشته کم و بیش متحوَل شد و مطابق دوران جدید اسلامی پیشرفت کرد بهویژه هنر قالیبافی.
در مورد فرش در قرآنکریم نیز در سورهی (۵۵ الرحمان) آیهی ۷۶ “عبقری” به معنای فرش و زیرانداز در بارهی بهشتیان آمده است: “بر بالشهای سبز و فرشهای نیکو تکیه میزنند.”