تاریخ اندیشه‌ی ایرانی، از آغاز تا کنون، با مفاهیم تساهل، حریت و صلح در آمیخته است. در این کتاب می‌خوانیم که چگونه اندیشه‌ی وسعت مشرب در معنای نوعی تفکر صلح‌مدار و کثرت‌اندیش و به عنوان یکی از جریان‌های مهم تاریخ اندیشه‌ی ایرانی در عصر صفوی سر برآورده است. همچنین بررسی ساز و کار این گفتمان ابعاد تازه‌ای از نقش ادبیات در بازتولید فرهنگ و تفکر ایرانی را روشن می‌سازد و کلید فهمی است برای اینکه جهان ادبی چگونه محمل نقد قدرت واقع می‌شود.