Jumhūrī-i Islāmī-i Īrān va junbishʹhā-yi Islāmʹgarā: Az shīftagī-i avvalīyah tā muvājihah-i guzīnashī

در ماه‌های بعد از انقلاب ایران، بحث از چگونگی حمایت از جنبش‌های اسلامی، به عنوان کارگزاران پیشبرد اسلام سیاسی در منطقه، یکی از مباحث مهم انقلابیون در ایران بود و دلبستگی‌های فکری و سیاسی آن‌ها به این جنبش‌ها درنهایت موجب شد تا در مقدمه‌ی قانون اساسی بر ضرورت گسترش روابط با جنبش‌های اسلامی و مردمی تاکید گردد. اما در مقام عمل روابط و تعامل جمهوری اسلامی ایران با این جنبش‌ها طی چهار دهه‌ی گذشته روابط پرفراز و نشیب را تجربه کرده است و وضعیت یکسان و حمایت‌آمیز دائمی را نداشته و تنش‌ها و حتی درگیری‌های مختلفی را با این جنبش‌ها تجربه کرده است. لذا مسئله‌ی این پژوهش تبیین روند و علل فراز و نشیب مواجهه‌ی جمهوری اسلامی با جریان‌ها و جنبش‌های اسلام‌گرا در جهان اسلام و درک منطق نظری و چرائی آن می‌باشد.