Khaṭṭ-i ābī-i kamrang: Rivāyatī bāzʹandīshānah az tajrubah-yi mādarī dar Īrān-i mudirn

کتاب حاضر قرار است چیزهایی درباره‌ی مادر بودن و مسئله‌ی هویت بگوید. اینکه چگونه هویت نویسنده به‌عنوان مادری جوان، تحصیل‌کرده و شهرنشین، در نیمی از یک دهه از جامعه‌ی پساانقلابیْ برساخته شده و همچنان در گذار و تحوّل است. متن پیش رو گرچه روایت تجربه‌ای شخصی و محدود است، اما تلاش کرده تا نشان دهد که «مادری کردن» تجربه‌ای است به گستره‌ی تاریخ. «مادری» آن‌طور که من حالا آن را می‌فهمم، انسانی‌ترین، درگیرکننده‌ترین و اخلاقی‌ترین رویداد زندگی است؛ دست‌کم برای من این‌طور بوده. به همین دلیل اگر بخواهیم در دام ایدئولوژی‌ها و اسطوره‌سازی‌های رایج از «مادر» در مقام یک قدیس نیفتیم، صادقانه نوشتن از آن، امری پیچیده و دشوار خواهد بود. این کتاب درصدد ارائه‌ی تصویری رئالیستی از یک زیستِ مادرانه است با همه‌ی بیم‌ها و امیدهایش؛ و کوشیده تا دنبال‌کننده و گسترش‌دهنده‌ی شاخه‌ای از معرفت باشد که در آکادمی غرب به‌عنوان «مطالعات مادری» شناخته می‌شود.